Sa bandang Norte may isang barangay na hilig tumira sa tabing ilog o pampang. Lahat sila ay nagkakasundo at masaya, dahil sa masaganang huli ng isda.
Hanggang sa isang araw may isang taga Maynila na nagtatanong kung anong lugar ito, wala naman silang maisagot, pero may isang batang lalaki ang sumagot. "Ito po ay tabing ilog o pampang" kaya natuwa ang taga Maynila at paulit—ulit niya na sinabi ang pampang pampang. Hanggang sa maging PAMPANGA.